تا تلاقی خطوط موازی به انتظارت خواهم نشست

از کجا آمده بودی

 این چنین آرام آرام

از کنار آخرین پنجره که از آن می گذشتم

خسته خسته راه رفته بودم

تنهایی ام در امتداد دستهایت بزرگتر خواهد شد

من اینجا

تا تلاقی تمام خطوط موازی

تا پر شدن صدای قلبم

به انتظارت خواهم ایستاد