دوست ...

چه بینی، چیست این؟ یا کیست این می‌آید؟

چه بینی؟ آب یا آتش؟

پریزادی است آتش‌فام و آبی پیرهن شاید؟

فکنده زورق از گلبرگ‌ها بر جاری مهتاب؟ (جویبار آبی مهتاب)

و او را برده از افسون ساحر خواب؟

گل‌اندامی‌ست، خوابش برده بر این سبزگون بستر

خورد گهواره‌اش از کوهساران تا به دریا تاب؟

و شاید جلوه‌ای بیدار از زیبایی خفته‌ست؟

و یا از خفته «زیبا» فکنده بستر رؤیا و گل بر بگر که سیماب؟

و شاید لاله پیکر اختری مرجانی است و ابر پیراهن

خرامان در مداری آبگون تا بیکران، تا ساحل نایاب؟

و شاید نیز تصویری است تر از یک گل آتش

که بیند خواب آب و خواب خاکستر

و اینک باد می‌لرزاند آن تصویر را در قاب؟

نه اما، هیچ از این‌ها نیست، این‌ها نیست...

پس آیا چیست این زیبای خوابش برده، کآبش می‌برد با خویش